Nowi użytkownicy języków mniejszościowych:
biegłość, odmiana i procesy zmian
Streszczenie popularnonaukowe
Wszystkie języki nieustannie zmieniają się i ewoluują. Niektóre języki rozwijają się powoli, nieznacznie zmieniając swoje struktury z jednego pokolenia użytkowników na następne. Dzieje się tak szczególnie w sytuacji, w której języków używa się w jednorodnych populacjach i które mają silne wsparcie instytucjonalne, takie jak szkoły i organy zarządzające, mogące skutecznie utrzymywać jego odmianę standardową. W przeciwnej sytuacji, kiedy języki są używane w bardziej heterogenicznych populacjach i mają niewielkie wsparcie instytucjonalne, często zmieniają się znacznie szybciej, zwłaszcza w sytuacji, kiedy wielu użytkowników języka mniejszościowego, mówi innym jako ojczystym. Wydaje się to sugerować, że proces uczenia się języka jest jednym z czynników wpływających na sposób jego ewolucji.
Językoznawcy od dłuższego czasu wysuwają hipotezę, że nauka drugiego języka jest jednym z procesów napędzających zmianę języka, muszą jednak jeszcze dostarczyć wystarczających dowodów empirycznych, aby dokładnie zilustrować działanie tego zjawiska. Jedną z trudności jest fakt, że zmiana języka z reguły zachodzi na tyle powoli, że zwykle można ją zaobserwować poprzez analizę post-hoc. Inną kwestią jest założenie, że celem osoby uczącej się drugiego języka jest ten jego wariant, którym biegle posługują się jego natywni użytkownicy; oznacza to, że różnice w strukturze języka używanego przez uczniów, którzy nie realizują tego celu, są uważane za „błędy uczniowskie”, a teza, że takie różnice spowodują długoterminową zmianę języka, była często odrzucana. Jednak, podobnie jak same języki, docelowy wariant języka podlega ciągłym zmianom zarówno u osób uczących się danego języka, jak i biegłych jego użytkowników.
Jako teoretyczny punkt wyjścia, proponowane badania będą opierać się na koncepcji Utrwalenia Językowego (ang. Linguistic Entrenchment), odnoszącej się do procesu poznawczego, w którym jednostki nieustannie reorganizują i dostosowują wiedzę komunikacyjną. Dzięki poznawczemu Utrwaleniu struktur językowych, ludzie potrafią zrozumieć i wytworzyć struktury języka w sposób nieświadomy, automatyczny i szybki. Ponieważ kluczowym sposobem na osiągnięcie Ugruntowania Językowego jest powtarzanie i ćwiczenie, logicznym jest, że Ugruntowanie jest ściśle związane z procesem uczenia się; trwa ono również przez całe życie każdej uczącej się osoby. Aby zilustrować sposób, w jaki Ugruntowanie działa na przetwarzanie naszego języka, proszę rozważyć następujące poprawne gramatycznie zdanie w języku angielskim: The old man the boat [starcy obsługują tę łódź]. Większość czytelników dotrze do kropki na końcu zdania, nie zauważając, że man jest w tym zdaniu czasownikiem. Wynika to z faktu, że z powodu wysokiej częstotliwości kolokacji old man [stary mężczyzna] i jej typu w formie PRZYMIOTNIK RZECZOWNIK jest ona znacznie częstsza niż man jako czasownik. Podobnie jest w polskim przykładzie: Auto uderzyło dziecko. Ze względu na synkretyzm przypadków i dość swobodny szyk zdania, nie jest jednoznaczne, czy agentem jest auto, czy dziecko. Niemniej jednak, bez podanego kontekstu, biegli użytkownicy polszczyzny w przeważającej mierze zinterpretowaliby auto jako agenta, z powodu stosunkowo wysokiej częstotliwości strukturalnego typu AGENT CZASOWNIK PACJENT .
Dwie postawione w projekcie hipotezy głoszą, że Utrwalenie Językowe (tj. płynność funkcjonalna) jest celem w procesie uczenia się drugiego języka oraz że Utrwalenie Językowe jest mierzalne. Pomiar Utrwalenia pozwoli nam zrozumieć, czy odmienności w strukturach językowych danej osoby, które nie odpowiadają założonym celom pedagogicznym lub są odległe od odmiany standardowej, są płynne (tj. z powodu ciągłego procesu uczenia się) lub czy są stabilnymi cechami idiolektu tejże osoby.
Te hipotezy zostaną przetestowane poprzez zbadanie dwóch języków mniejszościowych w Polsce, którymi posługują się Nowi Użytkownicy: kaszubskiego i wilamowskiego. Są one uważane za zagrożone, jednak ostatnio odnotowały wzrost działań rewitalizacyjnych. Dane językowe zostaną wielokrotnie pozyskane w tej samej grupie Nowych Użytkowników tych języków, w wysoce ustrukturalizowany i porównywalny sposób. Na potrzeby tego projektu, za Nowych Użytkowników uważa się osoby, które same rozpoczęły naukę i posługiwanie się językiem mniejszości, nie będącym ich językiem prymarnym, w którym się wychowali. Perspektywa Nowych Użytkowników jest interesującym kontekstem do testowania tych hipotez, ponieważ w sytuacji zagrożenia i rewitalizacji języka, Nowi Użytkownicy zaczęli odgrywać znaczącą pod względem liczbowym i społecznym rolę w społeczności językowej (np. jako nauczyciele języków, działacze na rzecz praw językowych itp.). Oznacza to, że utrwalone rozbieżności w strukturze języka Nowych Użytkowników są modelowane na większą część społeczności językowej, przeciwnie niż w sytuacji większego języka, gdzie te rozbieżności nie mają szansy być modelowane na większość użytkowników, jednocześnie zapewniając wkład w trwający proces Utrwalenia Językowego, zarówno u Nowych Użytkowników, jak i u użytkowników ‘natywnych’.
Testując wyżej wspomniane hipotezy w ramach teoretycznego modelu Utrwalenia Językowego w kontekście Nowych Użytkowników, badania te dotarczą bezpośrednich dowodów na związek pomiędzy uczeniem się języka a rozwojem idiosynkratycznych odmian języka, a także skonwencjonalizowanymi strukturami wariantów, znalezionych w idiosynkratycznych odmianach w całej społeczności językowej.
Krótki opis naukowy.
Nb. poniższy opis to pierwowzór z wniosku o finansowanie badań NESPOMILA. Z powodu okoliczności związanych głównie z COVID-19 wprowadziliśmy znaczne zmiany do projektu odnośnie sposobu pozyskiwania danych. Krótko mówiąc, pozyskujemy większość danych zdalnie, za pomocą tej strony internetowej. Zaktualizowana wersja tego opisu będzie dodana do witryny w przyszłości.
Cel naukowy projektu
Głównym celem projektu jest lepsze zrozumienie roli przyswajania drugiego języka na diachroniczną ewolucję struktury języka. Badanie w szczególności będzie się tyczyć używania języka przez Nowych użytkowników dwóch języków używanych w Rzeczpospolitej Polskiej, kaszubskiego i wilamowskiego. Ma to na celu lepsze oszacowanie wpływu, który te zmotywowane osoby mają na strukturę języka w skali języka społeczności. Nowy użytkownik to pojęcie, które odnosi się do osoby, która nauczyła się języka poza domem w procesie edukacji, mając z nim niewielki kontakt w domu lub nie mając go wcale, po przesunięciu językowym na poziomie społeczności. Punktem wyjścia dla tego badania jest obserwacja, że Nowi użytkownicy języków mniejszościowych częstokroć obejmują dość prominentne pozycje w mniejszościowych społecznościach językowych, więc mają większy potencjał, w porównaniu do uczących się języków dużych, żeby wprowadzić modelowe zachowania językowe i wpłynąć szerzej na normę na poziomie społeczności.
Mimo że hipoteza, iż przyswajanie drugiego języka jest katalizatorem prowadzącym do diachronicznych zmian językowych, jest znana od dawna, empiryczne dowody na jej poparcie jak dotąd są skromne. Proponowane badanie bezpośrednio oprze się na tej hipotezie, dostarczając dowód bazujący na empirycznie solidnym zbiorze danych zebranych w dwóch kontekstach językowych. Trudność w wykazaniu związku między przyswajaniem drugiego języka a ewolucją języka częściowo polega na dwóch założeniach, które często leżą u podstaw badań nad akwizycją języka: (1) że proces przyswajania ma punkt końcowy i (2) że celem przyswajania są "natywne" wzorce zachowań językowych lub preskryptywistyczne wyobrażenie jakiejś standardowej odmiany języka. Te założenia są zminimalizowane dzięki osadzeniu badania w ramach Linguistic Entrenchment.
Rekonsolidacja językowa odnosi się do procesu kognitywnego zachodzącego u jednostki, w którym wiedza komunikacyjna jest stale reorganizowana i adaptowana, pozwalając na konsolidowanie się pamięci i sprawne rozkładanie na kawałki jednostek morfosyntaktycznych, które z kolei skutkują wysokim poziomem automatyzmu w procesowaniu i produkcji języka. Akwizycja językowa jest zatem uważana za trwały proces i funkcję rekonsolidacji językowej. Hipotezy robocze projektu są następujące: (a) że rekonsolidacja językowa może być zmierzona za pomocą leksykalnych i morfosyntaktycznych różnic u pojedynczych użytkowników języka, umożliwiając tym zrozumienie stopnia przyswojenia języka bez opierania się na wzorcach natywnych użytkowników lub preskryptywistycznym wyobrażeniu o zachowaniach językowych; (b) że zróżnicowane wzorce kontaktu z językiem między Nowymi użytkownikami i użytkownikami natywnymi prowadzą do innych wzorców leksykalnej/strukturalnej rekonsolidacji, co z kolei prowadzi do zróżnicowanych wzorców używania języka; oraz (c) że często używane wzorce leksykalne/strukturalne, niezależnie czy produkowane przez Nowych czy natywnych użytkowników, dostarczają model dla nieprzerwanej adaptacji i reorganizacji wiedzy komunikatywnej w danej społeczności językowej.
Znaczenie projektu
Nowy użytkownik języka to stosunkowo nowa koncepcja w socjolingwistyce, która stwarza unikalne możliwości lingwistyce jako dyscyplinie. Najważniejszym założeniem jest, że pozycja i rola nowych użytkowników w ramach społeczności posługujących się językami mniejszościowymi przeważnie są bardziej prominentne, jeśli chodzi o wpływ na normę językową i zachowania językowe, niż uczących się zdrowych dużych języków. Nowi użytkownicy przeważnie są zaangażowani w kwestie praw językowych i edukację w ramach języka mniejszościowego, wielu z nich samemu zostaje nauczycielami. W niektórych przypadkach Nowi użytkownicy przewyższają liczebnie użytkowników 'natywnych' w społeczności językowych, a w ekstremalnych przypadkach języków zagrożonych, kiedy ostatni 'natywni' użytkownicy umarli lub niedługo umrą, nowi użytkownicy są skazani na bycie całością swojej społeczności językowej. W tych przypadkach naukowcy mają szansę zaobserwować rozwój nowych struktur językowych i wzorców zachowań komunikacyjnych in situ.
Rekonsolidowanie języka zachodzi poprzez częste i regularne powtarzanie w reakcji na ekspozycję na dany język. W procesie przyswajania języka rekonsolidowanie prowadzi do pojawienia się i (re)organizacji zmiennych schematów, umożliwiając szybkie i łatwe procesowanie języka, jak również komunikowanie nieskończonej liczby idei przy użyciu ograniczonej liczby językowych form i struktur. Jednak jako proces kognitywny rekonsolidowanie zachodzi przez całe życie jednostki. Jako taki może być również postrzegany jako podstawowy katalizator zmian językowych, jako że konwencjonalizacja na poziomie społeczności językowej odnosi się do sumy reakcji jednostek na ekspozycję na język. Zrekonsolidowane struktury językowe są powtarzane, a powtarzane struktury językowe stają się zrekonsolidowane. To oznacza, że specyficzne cechy w języku nowych użytkowników są modelowane w dużej mierze na społeczności językowej, zapewniając wkład w nieustający proces rekonsolidacji zarówno nowych, jak i pozostałych użytkowników.
Ten projekt zajmie się tymi kwestiami poprzez stworzenie paralelnych korpusów danych dot. nowych użytkowników, włączając dane językowe, dane ankietowe dot. postaw użytkowników i dane eksperymentalne (psycholingwistyczne). Te dane będą analizowane w zbalansowany sposób, aby naświetlić związki między badanymi czynnikami. Badanie będzie również stymulowało użycie nowej metody i konceptualizacji odnośnie słabo rozpoznanych problemów związku między akwizycją drugiego języka a zmianami językowymi. Będą one użyte w ramach teorii rekonsolidowania językowego razem z usprawnionymi procedurami pozyskiwania danych i analizy, tym samym tworząc solidną empiryczną bazę dla teoretycznych modeli różnorodności i zmiany w języku.
Koncepcja i plan pracy
Biorąc pod uwagę, że przesunięcie językowe i rewitalizację, które zachodzą w dość zmiennych sytuacjach zagrożenia języka, zwykle wolne, stopniowe procesy rządzące ewolucją języka są gwałtownie przyspieszone. Aby sprawdzić te założenia empirycznie trzeba będzie stworzyć dokumentację dot. zróżnicowania w języku nowych użytkowników. Dokumentację będzie cechowało dość zróżnicowane podejście, dzięki któremu uczestnicy będą wykonywać tradycyjne zadanie typu “linguistic elicitation”, jak również bardziej eksperymentalne zadania, gry językowe, kwestionariusze i wywiady półstrukturalne. Te protokoły zapewnią wysoce ustrukturyzowane paralelne korpusy danych dot. nowych użytkowników, które mogą być następnie analizowane zróżnicowanymi metodami, polegającymi zarówno na kwalitatywnych, jak i kwantytatywnych narzędziach analitycznych.
Badając zróżnicowanie językowe z tej perspektywy i uzyskując informacje na temat postaw językowych, percepcji tożsamości społecznej, jak również żywotności etnolingwistycznej w długoterminowej perspektywie, kontekst nowego użytkownika pozwoli na bezpośrednie obserwacje zmiany językowej za pośrednictwem przykładu i rozprzestrzeniania się wariantów językowych, jak również czynników społecznych, które napędzają ten proces. PI wykształciło już potrzebne narzędzia i protokoły pozyskiwania danych wśród dwu społeczności, których dotyczy badanie, aby sfinalizować pozyskiwanie danych. Analiza pozyskanych danych może pomóc poczynić postępy w zrozumieniu związku pomiędzy przyswajaniem drugiego języka a diachronicznymi procesami zmian językowych. Projekt dostarczy również paralelne korpusy dwu odmian językowych używanych przez nowych użytkowników, które będą zarchiwizowane i będą mogły być wykorzystane ponownie przez kolejnych badaczy albo aktywistów językowych czy nauczycieli z tych społeczności.
Metodologia badania
Protokoły pozyskiwania danych opisane w tym podrozdziale będą zastosowane w kontekstach obu języków. Jako że jesteśmy zainteresowani tym, jak zjawiska synchroniczne działają w perspektywie diachronicznej, owe protokoły będą wdrożone dwukrotnie (T=2) w każdym kontekście ze spójną grupą osób w czasie trwania projektu. W kontekście kaszubskim będzie pozyskana grupa co najmniej 30 uczestników. W kontekście wilamowskim wszyscy nowi użytkownicy będą zaproszeni do uczestnictwa. Wspólne protokoły zbierania danych będą zaimplementowane wobec każdego uczestnika w każdym z zadań składających się na badanie: krótkim kwestionariuszu przeprowadzonym w języku polskim (pochodzenie socjolingwistyczne uczestnika), elicytacji wypowiedzi w języku mniejszościowym i większościowym za pomocą bodźców wideo, ćwiczeniu z nazywaniem obrazków (RAN) w języku mniejszościowym i miejscowym większościowym, ćwiczeniu typu TROG w języku mniejszościowym oraz wywiadzie półstrukturalnym (badającym wspólne dla Nowych użytkowników doświadczenia i problemy dotyczące nauki języka).
Analiza: odpowiedzi w kwestionariuszu użyte jako baza pod (a) stworzenie podstawowych złożonych profili dla pojedynczych użytkowników języka, (b) złożone profile grup użytkowników języka w badaniu oraz (c) śledzenie rozwoju tych profili w trakcie badania. Te profile dostarczają niezależnych zmiennych w dalszej analizie kwantytatywnej danych dot. generowania mowy i testów biegłości językowej. Dane dot. generowania mowy będą transkrybowane przy użyciu standardowych funkcjonalnych ortografii. Pomiary rekonsolidowania pochodzą bezpośrednio ze strukturalnych cech danych językowych. Odpowiedzi do testu RAN i testów typu TROG będą analizowane pod kątem czasu reakcji, dając kolejne wskazówki na temat rekonsolidowania języka u uczestników. Dane z wywiadu są analizowane kwalitatywnie pod kątem powtarzających się tematów i powtarzalnej frazeologii w odniesieniu do kluczowych koncepcji. Te odpowiedzi są następnie wpasowywane w modele statystyczne, aby naświetlić trajektorie rekonsolidowania językowego u danej osoby i zróżnicowania w użytych strukturach językowych, jak również rozwój szerszych wzorców konwencjonalizacji zróżnicowania strukturalnego na poziomie społeczności językowej. Zastosowanie tego usprawnionego podejścia do zbierania danych i analizy kontekstów dot. nowych użytkowników języka stwarza unikalne możliwości wyjścia na przeciw ważkich problemów w językoznawstwie.
Pokaż krótki opis naukowy projektu.
Drużyna
Robert Borges
Kierownik projektu
więcej
Maciej Bandur
Współbadacz
więcej
Angelika Zanki
Wsparcie naukowe
więcej
Marzena Maciulewicz
Wsparcie naukowe
więcej
Podziękowanie
Następujące osoby przysłużyły się temu projektowi swoim czasem i ekspertyzą.
- Caroline de Becker
- Dr. Neele Harlos
- Nicole Dołowy-Rybińska
- Paweł Szutow
- Piotr Otręba
- Przemysław Tomala
- Tymoteusz Król